Άλφα Θέατρο
 

50 χρόνια ζωής

Το θέατρο Άλφα έκλεισε 50 χρόνια ζωής. Και το θέατρο ΑΛΦΑ ΛΗΝΑΙΟΣ-ΦΩΤΙΟΥ, από φέτος, ξεκινάει μία νέα πορεία. Μακάρι αυτή η πορεία να κρατήσει άλλα 50 χρόνια, τουλάχιστον. Και να διανύσει έναν καλύτερο δρόμο στο χώρο της Τέχνης της Παιδείας και του Πολιτισμού.

Τη σκυτάλη την παίρνουν στα χέρια τους, δύο νεανικές θεατρικές ομάδες που θέλουν να συνεχίσουν την ιστορία του και να το ολοκληρώσουν ως ένα Κέντρο βασισμένο στις αιώνιες ανθρώπινες αξίες. Και προσαρμοσμένο στο σήμερα και το αύριο, με τη φρεσκάδα της νιότης τους και των προσωπικών τους αναζητήσεων.

Η ομάδα του Τάσου Ιορδανίδη και της Θάλειας Ματίκα με τη θεατρική ομάδα του Κώστα Γάκη και της Μαρίας Παπαφωτίου. Δυο ομάδες που ήδη έχουν καταξιωθεί με τα ως τώρα έργα τους.

Ο Κώστας Γάκης με τις αγωνίες του, τους πειραματισμούς του και τις αναζητήσεις της εποχής μας. Και ο Τάσος Ιορδανίδης με τα μεγάλα
κοινωνικά έργα και τους σύγχρονους, καθημερινούς, προβληματισμούς. Υπηρετώντας έτσι, τους δυο μεγάλους στόχους που είναι η ουσία της
Θεατρικής Τέχνης: Η Αγωγή της Ψυχής και η Άσκηση του μυαλού...

Εμείς, όσο ζούμε, θα είμαστε πάντα δίπλα τους...

Στέφανος Ληναίος - Έλλη Φωτίου - 1 Οκτώβρη 2021

ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΦΑ ΛΗΝΑΙΟΣ ΦΩΤΙΟΥ - Από το 1971...

ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΘΕΣΕΙΣ
«Υπάρχουν πολλά είδη θεάτρου. Εμείς προτιμούμε το θέατρο που παρουσιάζει έργα που ενδιαφέρουν όλο τον κόσμο και τα καταλαβαίνει όλος ο κόσμος..»

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Το Θέατρο δεν είναι MIA Τέχνη.. Είναι η συνισταμένη OΛΩΝ των Τεχνών.. Και τα πλούσια συστατικά της έχουν τις βαθειές ρίζες τους και στην απέραντη πεδιάδα όλων των Επιστημών...
Υπάρχει το ορθόδοξο θέατρο που ενδιαφέρει όλο τον κόσμο και το καταλαβαίνει όλος ο κόσμος.. Υπάρχει και το πειραματικό θέατρο που ερευνά και τροφοδοτεί το ορθόδοξο, με νέες φόρμες, ερμηνείες και τεχνικές. Απαραίτητα και αλληλένδετα, αιώνες τώρα, και τα δυό... Αρκεί ο θεατής, πριν μπει στην αίθουσα, να ξέρει τι θέατρο θα ει..

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Όλοι οι συντελεστές μιας θεατρικής παράστασης, υπηρετούν το έργο. Ο Συγγραφέας, το έργο, το θέμα και οι χαρακτήρες του, είναι η πρώτη ύλη της θεατρικής δημιουργίας. Ο Ηθοποιός είναι ο αναδημιουργός, ο ερμηνευτής, το μέσον, το όχημα. Και ο Θεατής είναι ο επιβάτης, ο στόχος, ο τελικός αποδέκτης.
Αυτές οι τρεις "κολόνες" είναι η πεμπτουσία του Θεάτρου. Χωρίς έστω και έναν από αυτούς τους τρεις "αγαπημένους φίλους", δεν υπάρχει Θέατρο.

Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Δεν υπάρχουν κωμικοί ή δραματικοί ηθοποιοί. Μόνο καλοί και κακοί... Οι "ειδικότητες", κάποιους, ίσως, βολεύουν... Τίποτε άλλο... Παλιότερα, ναι, υπήρχαν με τους αυτοδίδακτους Ηθοποιούς. Έπαιζαν όμως τόσα πολλά έργα, δυο σχεδόν κάθε εβδομάδα. Η συνεχής άσκηση και εμπειρία αντικαθιστούσαν την Παιδεία. Τώρα πια, χωρίς συστηματική μέθοδο, συνεχή άσκηση και αδιάκοπη Παιδεία και με ένα ρολάκι σε κάποιο έργο που παίζεται ένα και δύο χρόνια, σωστός Ηθοποιός δεν γίνεται. Το ταλέντο δεν αρκεί πλέον. Είναι, απλώς, η πρώτη και απαραίτητη ύλη.. Η σωστή προετοιμασία στη Σχολή, η καθημερινή εμπειρία της ζωής και η συνεχής, σοβαρή παρουσία στη Σκηνή, ολοκληρώνουν τον Ηθοποιό.

Ο ΘΕΑΤΗΣ

Δεν υπάρχουν μορφωμένοι ή αμόρφωτοι θεατές. Υπάρχουν μόνο πολλά είδη κοινού.. Το επώνυμο, χορτασμένο κοινό των πρεμιερών... Το ανώνυμο και διψασμένο για καλό θέατρο, πλατύ κοινό που πολλές φορές το βρίσκει μόνο του... Το κοινό που απογοητεύεται και δεν ξαναπάει σε θέατρο.. Και το κοινό που, με πολύμορφη πλύση εγκεφάλου, συνηθίζει το κακό και το... διαιωνίζει!!

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ

Ο ιδανικός σκηνοθέτης-οραματιστής, είναι όπως ένας πολιτικός μηχανικός-αρχιτέκτονας. Παίρνει πολλαπλά και ετερόκλιτα, πολλές φορές, στοιχεία και οικοδομεί το τελικό κτίσμα. Δεν είναι ούτε εργολάβος ούτε τροχονόμος....
Ο σκηνοθέτης-οραματιστής "χτίζει" πάνω στα θεμέλια του λόγου και των προθέσεών του συγγραφέα που αντιπροσωπεύουν και τις δικές του προθέσεις. Επιλέγει όλους τους υπόλοιπους συντελεστές για να "ντύσει" και να "φωτίσει" το έργο στις σωστές του διαστάσεις.
Ο κακός σκηνοθέτης σπαταλάει το ταλέντο του και επιδεικνύει τις δικές του "προθέσεις", πατώντας πάνω στο "πτώμα" του συγγραφέα. Και επιλέγει τους συντελεστές εκείνους που θα τον βοηθήσουν, όλοι μαζί, να "γδύσουν" ή να "παραμορφώσουν" το έργο, προβάλλοντας το δικό τους, ματαιόδοξο, πρόσωπο... Η καλύτερη σκηνοθεσία είναι εκείνη που "δεν φαίνεται".

Ο ΚΡΙΤΙΚΟΣ

Δεν υπάρχουν καλοί ή κακοί κριτικοί. Υπάρχουν οι κριτικοί που ο στόχος τους είναι η εύληπτη και αντικειμενική ενημέρωση του μέσου θεατή...
Και υπάρχουν οι κριτικοί που ο στόχος τους είναι άλλοτε ο αλληλοεντυπωσιασμός και άλλοτε η επιβολή κάποιων προσωπικών, φιλικών ή προκαθορισμένων απόψεων..

ΤΑ Μ.Μ.Ε.

Τα περισσότερα Μ.Μ.Ε. αντιμετωπίζουν το θέατρο ανάλογα με τις διαφημίσεις που φέρνει... Προβάλλουν, διαφημίζουν, μαγνητοσκοπούν και αναμεταδίδουν τα χαμηλοτάτου επιπέδου θεάματα. Καλούν στα παραθυράκια τους καλλιτέχνες με μοναδικό κριτήριο το "χαβαλέ" τους και όχι βέβαια τις γνώσεις τους. Ασχολούνται περισσότερο με την ιδιωτική ζωή τους και λιγότερο με το έργο τους. Και, φυσικά, "εξαφανίζουν" οποιονδήποτε, αρνείται να συμμετάσχει ή διαφωνεί με τα κάκιστα προγράμματά τους και τη μεροληπτική ενημέρωση. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις, επιβεβαιώνουν τον κανόνα...

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Η οποιαδήποτε εξουσία, εδώ και πολλά χρόνια, βλέπει το θέατρο άλλοτε σαν αναγκαίο κακό, άλλοτε σαν πολυτέλεια και άλλοτε σαν μια ευκαιρία αλλοτρίωσης και αποπροσανατολισμού. Γι' αυτό και οι περισσότεροι "αρμόδιοι" επιδοτούν τα έργα για ολίγους και εκλεκτούς, τοποθετούν σε θέσεις-κλειδιά, τις πιο πολλές φορές, όχι τους άξιους αλλά κάποιους δικούς τους, διασκεδάζουν, μαζί με τη "μάζα", σε ελαφρά θεάματα και βάζουν στα ψηφοδέλτιά τους, πολλές φορές, διάσημους αλλά "άσχετους" υποψήφιους....

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Ο στόχος μας δεν είναι να υποδείξουμε στο θεατή τι π ρ έ π ε ι να κάνει αλλά να του ανοίξουμε ένα μεγάλο παράθυρο για να δει όλο τον κόσμο και να διαλέξει μ ό ν ο ς του αυτό που θέλει να κάνει... Δεν μας ενδιαφέρουν τα "χωνευτικά" έργα, τα περιθωριακά θέματα και τα έργα ολίγων και εκλεκτών για ολίγους και εκλεκτούς. Ο καθένας έχει δικαίωμα να επιλέξει και να υπηρετήσει το θεατρικό είδος που τον εκφράζει.
Εμείς, απλώς, υπηρετούμε και θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε το απλό Θέατρο που διασκεδάζει ή συγκινεί, βοηθώντας τους θεατές κι εμάς, να γινόμαστε καλύτεροι...Ένα θέατρο που δεν είναι επάγγελμα αλλά λειτούργημα...